fbpx Skip to main content

Czym jest psychosomatyka?

Jest to całkiem nowy rodzaj nauki, którego popularność wzrosła pod koniec XX wieku. Przedstawia wiedze zależną między czynnikami psychicznymi a stanem zdrowia człowieka.  Nazwa składająca się z połączenia dwóch wyrazów pochodzi z języka greckiego.  „Psyche” oraz „soma” oznaczają sferę umysłowa  oraz sferę ciała. Posiadają głębsze znaczenie, tłumaczyć je można jako połączenie duszy z ciałem.

psychosomatyka, połączenie ciała i umysłu

Psychosomatyka obecnie swoje zastosowanie znajduje w dziedzinie medycyny niekonwencjonalnej, którą zalicza się alternatywnych metod leczenia. Według informacji przekazywanych pokoleniowo wiele schorzeń posiada swoje podstawy w psychice ludzkiej. Powiązanie duszy i ciała jest swoistą harmonią, która swoje podstawy posiada w filozofii oraz medycynie chińskiej.

Główny czynnik chorób

Jak wiadomo, na dobre samopoczucie ma wpływ wiele czynników. Kompleksowe oraz regularne dbanie o zdrowie to podstawa. Aktywny tryb życia, dbałość rytm dobowy oraz zbilansowana dieta bogata w substancje odżywiające ciało i mózg to klucz do sukcesu. Jednak otaczająca rzeczywistość sprawia, że prawidłowy tryb zostaje zaburzany i zdrowie podupada.

Główną przyczyną zaburzeń psychosomatycznych jest przewlekły stres oraz chroniczne zmęczenie.
Wiele dolegliwości pojawia się poprzez autoimmunologiczne reakcje organizmu.
Wyróżnić można: atopowe zapalanie skóry, łysienie plackowate. Występują one w wyniku długotrwałego stresu, który wyniszcza organizm poprzez niszczenie własnych zdrowych komórek.

Stres i etapy

Widnieje jako pierwszy na liście czynników wywołujących choroby. Przede wszystkim stres sam w sobie podwyższa poziom kortyzolu.

Wpływa na zaburzoną pracę neuroprzekaźników i utrudnia swobodne uwalnianie dopaminy i serotoniny. Udowodnione zostało, że stres ma niekorzystnie działa na hipokamp (część układu limbicznego), ponieważ obkurcza go co prowadzi do upośledzenia pamięci i zmniejszenia zdolności poznawczych.

Długotrwałe działanie powoduje stany zapalne organizmu co wiąże się z zaburzoną gospodarką hormonalną oraz neurochemiczną.

Wyróżnić można trzy etapy reakcji stresowych, zależne są one w dużym stopniu od długości oraz nasilenia stresorów.

Etap nr. 1
Na tym etapie organizm zaczyna czuć nieprawidłowości i zaistniały stresor zostaje zauważony. W fazie początkowej występuje lęk oraz panika, która zaczyna ustępować i organizm wchodzi w stan gotowości i mobilizacji do działania. W tym etapie wyróżnia się powstanie szoku i przeciwdziałanie mu.

Etap nr.2
Nazywany fazą przystosowania. Pojawia się wraz z mobilizacją do reakcji stresowych. W tym etapie organizm działa w taki sposób by poradzić sobie z trudna sytuacja w jak najbardziej przystępny sposób.

Etap nr. 3
Wkroczenie w fazę trzecią oznacza długotrwały stres, ten etap nazywany jest „wyczerpującym”. Zaczynają pojawiać się różne nieprawidłowości przy tym choroby gdyż organizm nie  jest w stanie wydzielać hormonów przeznaczonych do obrony przed reakcja stresową.

Wyżej wymienione etapy są ważną kwestią, ponieważ od nich zależy zrozumienie tego w jaki sposób działa organizm uzależniony od postępującego, chronicznego stresu. Fazy określane są jako ogólny system adaptacyjny.

Co powoduje stres?

Przede wszystkim należy swoją uwagę przekierować na tzw. hormon stresu czyli kortyzol. Jego wzmożona produkcja może być bardzo szkodliwa. Skutkami długotrwale utrzymującego się na wysokim poziomie kortyzolu mogą być:

  • upośledzenie układu odpornościowego
  • przewlekłe stany zapalane organizmu
  • zaburzenia trawienia
  • zaburzenia kliniczne
  • osłabienie mózgu
  • uszkodzenie neuronów
  • problemy z koncentracją
  • zmiany nastrojów
  • skłonności do skrajnych emocji
  • depresja, lęk, gniew

jak się mniej stresować

Emocje w ciele

Istnieje konstrukcja, która jest dość skomplikowana, ciało fizyczne to tylko część człowieka na resztę składa się rozbudowana psychika. W skład jej wchodzi zasób życiowej energii, przekonania, emocje, uczucia, indywidulana świadomość.
Ta wielowymiarowa konstrukcja współgra ze sobą w sposób od siebie zależny.
Zachodzące procesy w psychice czy zebrane doświadczenia mają swoje odzwierciedlenie na poziomie ciała. Dzieje się to przez rozpoznawanie emocji, które są doświadczane przez osobę. Towarzyszą temu substancje molekularne produkowane przez ciało, komórki ciała posiadają receptory rejestrujące i rozpoznające emocje.

Jest to naturalny mechanizm, który wytworzony został na etapie ewolucji człowieka. Pozwala on przetrwać, dzięki możliwości rozpoznania emocji, ciało jest w stanie dostosować się do potencjalnego zagrożenia.

Warto wyszczególnić układ odpornościowy, który jako pierwszy podupada w stanach wywołanych stresem. Przeprowadzone badania udowodniły, że wydarzenia życiowe wywołujące silne reakcje stresowe np. nagła strata bliskiej osoby mają duży wpływ w kontekście zmian immunologicznych. Udowodniono, że negatywne  przeżycia wywoływać mogą zaburzenia układu odpornościowe a także potęgować rozmnażanie się wirusów.

 We wszystkich możliwych gatunkach utajniony wirus opryszczki poddaje się aktywacji głównie w okresie psychologicznego oraz fizycznego stresu. Posiada on zdolność do stymulacji podwzgórza co prowadzi do zwiększonego wydzielania glikokortykoidów (hormony regulujące kluczowe procesy). Oznacza to, że wirus opryszczki dokładnie wie kiedy organizm jest zestresowany i reaktywuje się przy czy podtrzymuje reakcje stresową powodując dodatkowe osłabienie.

Konflikt biologiczny

Najczęściej objawia się jako informacja w postaci choroby.
Ciało poprzez rozpoznanie treści przekazywanych przez emocje próbuje odnaleźć biologiczne rozwiązanie danego doświadczenia. Sprowadza się to do pojawiąjących chorób, które często w dość precyzyjny sposób przedstawiają jakie doświadczenia zostały przebyte i  z czym osoba nie potrafiła sobie poradzić. Generowanie biologicznych reakcji związane jest z napięciem związanym ze poczuciem stresu.

Okres jesienny a choroby

Przyroda wytworzyła pewien naturalny coroczny cykl, który nie jest przypadkowy. Częścią natury są  ludzie. Pojawiający się proces polega  na swoistym oczyszczeniu ciała i umysłu. Stąd w okresie jesiennym wyższy odsetek zachorowalności. Czas letni zawsze sprzyja aktywnościom, realizowaniem nowych planów. Wówczas ludzie są bardziej zmotywowani, pełni optymizmu i chętni do działań, zachorowalność jest znacznie niższa.
Jesień to czas spokojniejszy, wyciszenia kiedy ludzie zostają sami ze sobą. Natura doprowadza do spędzania większości czasu w domach i wewnętrznego zmierzenia się z własnym „ja”.

choroby jesienią

W okresie jesiennym następuje kulminacja zmagań od problemów, w innych porach roku poboczne aktywności pozwalają na chwilę oderwania się od tego co jest wewnątrz. Nabycie umiejętności zatrzymania się i przyjrzenia się sytuacji, która potencjalnie miała wpływ na zakłócenie i naruszenie równowagi życiowej jest kluczowe.

Jesienny czas jest po to by przyjrzeć się wewnętrznym poczuciom. Stłumione emocje tworzą kulę, która w momencie kulminacyjnym przeradza się w chorobę.
Warto przyjrzeć się ostatnim wydarzeniom z życia i przede wszystkim pozwolić wybrzmieć emocjom.  Ludzkie reakcje na poszczególne doświadczenia są wynikiem postrzegania rzeczywistości. Kiedy pojawiają się sytuacje stresowe każdy człowiek reaguje na płaszczyźnie emocjonalnej jednak reakcje są wprost proporcjonalne do poziomu świadomości człowieka.
Jesień to naturalny czas przystosowania do nowego, które przyjdzie wiosną.
Pojawianie się wirusów nie jest przypadkowe. Ich celem jest przystosowanie organizmu do zmieniających się okoliczności postrzeganych jako niekorzystne dla organizmu.

Postrzeganie choroby

Należy potraktować ją jako  sygnał o nie radzeniu sobie czymś na poziomie emocjonalnym. Choroba to precyzyjny sygnał z ciała. Często samo uświadomienie  o zaistniałej sytuacji jest pierwszym krokiem do ustąpienia niektórych objawów. Jednak nie jest to klucz do wyzdrowienia. . Zrozumienie języka ciała daje możliwość łagodnego spojrzenia na potencjalnie pojawiające się choroby i świadome radzenie sobie z nimi.

Jak zapobiegać?

Medycyna wschodnia sprowadza rozumienie chorób do poziomu psychicznego.

Niezaprzeczalnym faktem jest to, że każdy organizm jest ściśle związany z biologią. Warto dowiedzieć się jako traktować własną emocjonalność po to by zachować zdrowie fizyczne. Zaburzenia psychosomatyczne są obecne w życiu każdego człowieka. Eliminacja lub minimalizowanie jest możliwe poprzez zwrócenie uwagi na tryb życia. Zmiana nawyków żywieniowych, wprowadzenie odpowiedniego plan dietetycznego, regeneracja umysłu i ciała. Prawidłowy sen oraz przede wszystkim umiejętność radzenia sobie z trudnymi emocjami.

Ważna jest równowaga między życiem prywatnym a zawodowym, dbałość o relacje międzyludzkie. Zachowanie rytmu dobowego jest podstawą do zdrowia psychicznego za czym idzie zdrowie fizyczne. Warto być uważnym w stosunku do swojego ciała, ono jako pierwsze wysyła symptomy, wskazujące na potrzebę zwolnienia.